Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Γιάννης Μαρίνος, ο Πικάσο και το Βήμα


Μερικά σχόλια, πάνω σε ένα απαράδεκτο άρθρο1 του δημοσιογράφου, πρώην ευρωβουλευτή και επίτιμου διδάκτωρα του Α.Π.Θ Γιάννη Μαρίνου, όπου παραθέτει λόγια που (ψευδώς) αποδίδονται στον Πικάσο, χωρίς προφανώς να μπει στον κόπο να ερευνήσει στοιχειωδώς τις πηγές του.


Στο άρθρο ο μεγάλος ζωγράφος φέρεται να χλευάζει τις ύστερες δημιουργίες του, μα και τους θαυμαστές του, λέγοντας ουσιαστικά πως το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να βγάλει λεφτά, ζωγραφίζοντας εξεζητημένα έργα που δε θα έπρεπε να θεωρηθούν τέχνη.

Τα δήθεν λεγόμενα του μεγάλου ζωγράφου, πρωτοεμφανίστηκαν σε συνέντευξη που υποτίθεται έδωσε στον Ιταλό δημοσιογράφο Giovanni Papini. Όμως πολύ απλά η συνέντευξη αυτή δεν έγινε ποτέ. Μάλιστα ο ίδιος ο Πικάσο ζήτησε από τον φίλο του (και βιογράφο του) Piere Daix να αποκαλύψει την απάτη στο "Les Lettres Francaises"2

Ποιός ήταν όμως ο "διάσημος συγγραφέας" (όπως τον χαρακτηρίζει ο κ. Μαρίνος) Papini που φέρεται να δημοσίευσε μια πλαστή συνέντευξη και για ποιο λόγο να κάνει κάτι τέτοιο? Ο εν λόγω συγγραφέας διορίστηκε το 1935 στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια επί Μουσολίνι, παρόλο που δεν πληρούσε τα απαραίτητα κριτήρια.3 Επίσης, το 1937, δημοσίευσε την "Ιστορία της Ιταλικής Λογοτεχνίας" με αφιέρωση "στον Δεύτερο Ντούτσε, φίλο της Ποίησης και των Ποιητών"3

Σίγουρα όλοι έχουμε δει κάποια στιγμή το έργο του Πικάσο Guernica, εμπνευσμένο απο την ισοπέδωση της Ισπανικής πόλης απο την Ναζιστική αεροπορία (ύστερα από "πρόσκληση" του Φασιστικού καθεστώτος της Ισπανιας του Φράνκο). Ο Πικάσο ήταν σαφώς εχθρός του Φασισμού λοιπόν και μάλιστα από το 1944 μέλος του γαλλικού κομμουνιστικού κόμματος...

Ύστερα από αυτά, θέλησα να πιστέψω ότι ο δημοσιογράφος ξέχασε να αναφέρει την (πιθανότητα έστω) να είναι πλαστή η συνέντευξη. Αυτό που δεν μπορούσα να χωνέψω είναι πως ο Γιάννης Μαρίνος έγραψε για τον "διάσημο συγγραφέα Τζιοβάνι Παπίνι", χωρίς να αναφέρει τίποτε περισσότερο για αυτόν τον θαυμαστή του Μουσολίνι...

Ψάχνοντας παραπέρα λοιπόν, βρήκα ότι "για τον πρώην ευρωβουλευτή της Ν.Δ. (και νυν εισηγητή των συνταγματικών μας μεταρρυθμίσεων) Γιάννη Μαρίνο, π.χ., ο Μεταξάς «ήταν ο πρώτος αντιστασιακός, κι ας μην αναφέρεται αυτό» στην «επιμελώς παραποιημένη ιστορία της χώρας μας του 20ού αιώνα». «Οι Ιταλοί θα έκαναν αναίμακτη παρέλαση στην Αθήνα, αν ο δικτάτορας δεν αντέκρουε με το υπερήφανο ΟΧΙ του τον ομοϊδεάτη του Μουσολίνι και το, ακόμη σημαντικότερο, αν δεν είχε μεριμνήσει κατά την περίοδο 1936-1940 για την προετοιμασία και τον εξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεων» («Το Βήμα», 29.10.06)."4

Να τους χαιρόμαστε, τους εκλεκτούς της δημοκρατίας μας! Και εις ανώτερα!

6 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το ότι, βέβαια, επί δεκαετίες είχε μαλλιάσει η γλώσσα του "ακροδεξιού" Μαρίνου να φωνάζει για το πρόβλημα του χρέους είναι δευτερεύον. Ο Πικάσο είναι το πρόβλημά μας σήμερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Ανώνυμος:
    Είχε δίκιο για το χρέος.
    Έχει άδικο όσον αφορά την συμπάθεια προς τους φασίστες (Μεταξά, Μουσολίνι).

    Γιατί ακόμη και αν εξαφάνιζαν τα χρέη κάποιοι φασίστες, πως μπορούμε να ξεχνάμε πως εξαφάνιζαν και ανθρώπους; Πως μπορεί να το κάνει "γαργάρα" αυτό, χωρίς να είναι ακροδεξιός; (χωρίς εισαγωγικά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Ανώνυμος:
    Το τεράστιο χρέος (πως δημιουργήθηκε για πρώτη φορά, ποιοι το φούσκωσαν όσο δεν παίρνει, ποιοι θα κληθούν να το πληρώσουν) είναι ένα πολύ μεγάλο και επίκαιρο θέμα. Μα δεν έγραψα το άρθρο για να σχολιάσω τις απόψεις του Μαρίνου για αυτό. Ούτε καν τις πολιτικές του θέσεις είχα σκοπό να σχολιάσω. Βεβαίως αυτό μπορεί να αποτελέσει υλικό για επόμενο άρθρο.

    Έγραψα το άρθρο αυτό γιατί μου έκανε πολύ άσχημη εντύπωση κάτι πολύ πολύ συγκεκριμένο: Η δημοσίευση μιας πλαστής συνέντευξης ως αυθεντική από μια μεγάλη εφημερίδα (το Βήμα) και έναν πολύ έμπειρο δημοσιογράφο και βουλευτή (τον Μαρίνο). Αδυνατούσα να πιστέψω πως έγινε κατά λάθος. Και ψάχνοντας είδα τα παραπάνω...

    Ακόμη και σύμφωνος να ήμουν πολιτικά με τον Μαρίνο, σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και πως, για χάρη της στήριξης (της όποιας) ιδεολογίας μου, έχω το δικαίωμα να παραπλανώ σκόπιμα.

    Μάλιστα διάβασα ένα ενδιαφέρον άρθρο στο ιστολόγιο του Σαραντάκου που σχολιάζει αναλυτικότατα παρόμοια "σφάλματα" του Μαρίνου. Γράφει πως "Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γ. Μαρίνος γίνεται αντηχείο για μύθους", και αναφέρει λεπτομέρειες για άλλα πλαστά άρθρα που είχε αναδημοσιεύσει χωρίς ιδιαίτερο προβληματισμό (δηλώσεις Κισινγκερ και άλλα). Παραδέχθηκε βέβαια το λάθος(?) του σε ορισμένες περιπτώσεις που οι αποδείξεις ήταν περισσότερο από σαφείς. Ξανασπέρνοντας αμφιβολίες αργότερα.

    Κατά την άποψή μου δεν πρόκειται για λάθη, μα για πάγια τακτική. Αντιδεοντολογική, από όποιον πολιτικό χώρο και αν προέρχεται. Αυτό το κόψε-ράψε της αλήθειας καταπώς βολεύει (συνήθως από κομματικά στρατευμένους - όλων των πολιτικών αποχρώσεων), είναι υποτιμητικό για τον αναγνώστη και επικίνδυνο ως λογική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Ανώνυμος:
    Συγνώμη μα κατά λάθος έσβησα το σχόλιό σου (στο οποίο απαντώ πιο πάνω) Το αναδημοσιεύω εδώ:

    Για το χρέος δεν είχε μόνο δίκιο. Είχε τα κότσια να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα, προειδοποιώντας ξανά και ξανά για κάτι που κανείς δεν ήθελε να ακούσει. Αυτό από μόνο του δείχνει ήθος και εντιμότητα.

    Όσο για τον Μεταξά, αυτό που λέει (ότι είχε ετοιμάσει τη χώρα για πόλεμο) το έχουν πει και ένα σωρό άλλοι. Είτε σωστό, είτε λάθος λοιπόν δεν βλέπω γιατί δείχνει γενικότερη συμπάθεια για το καθεστώς. Εξάλλου αποδοκιμάζει ρητά την επιβολή της δικτατορίας το 1936 (αυτό το κομματάκι το άφησε απέξω ο Ιός):

    http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=114&artid=176592&dt=29/10/2006

    ΑπάντησηΔιαγραφή