Η Παιδεία των "ποταπότερων των πολιτών"

Επιτέλους, ίσες ευκαιρίες!

“...oι χωρικοί μας επιθυμούσαν άπαντες να μάθουν να αναγιγνώσκωσι και να γράφωσι, αμελούντες την καλλιέργειαν των σταφίδων, οι τεχνίται αφήνουν το έργο των δια να ακροασθούν τί δημοσιεύεται εις τας κατηραμένας εφημερίδας, και ούτε υπηρέτην δυνάμεθα τώρα να εύρωμεν, διότι και οι ποταπότεροι των πολιτών ανατρέφουν τα τέκνα των δια τέχνας και επιστήμας, υπεράνω της αστικής αυτών θέσεως. Ποίαν ωφέλειαν, παραδείγματος χάριν, απήλαυσα εγώ, καταδαπανήσας είκοσι χιλιάδας δίστηλα δια την ανατροφήν των υιών μου εις Ιταλίαν, όταν έκαστος των ξυλουργών και των σκυτοτόμων πέμπει σήμερον τους υιούς του εις τα σχολεία;...” (από το βιβλίο “Ζητήματα επτανησιακής κοινωνικής ιστορίας” του Γ. Λεοντσίνη)

"Εισαγωγή στην Ευρωπαϊκή φιλοσοφία" του Κ.Νιάρχου (οι Κατακουζίνες του Πανεπιστημίου)

Έτσι κι αλλιώς, δεν είχα την καλύτερη εντύπωση για τα βιβλία που κυκλοφορούν στα ελληνικά πανεπιστήμια. Δεν είμαι βέβαια κανένας ειδικός ενώ αντίθετα, ο Κ.Νιάρχος, καθηγητής στο καποδιστριακό πανεπιστήμιο και τέως κοσμήτορας, έχει μπόλικες περγαμηνές. Ωστόσο με όλο το θάρρος, θα ήθελα να γράψω για το σάστισμα που ένοιωσα ξεφυλλίζοντάς το βιβλίο του "Εισαγωγή στην Ευρωπαϊκή φιλοσοφία". Δε θα σταθώ μόνο στο ουσιαστικό περιεχόμενο, μα και στην πρώτη εικόνα. Γιατί μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, αυτός ο Κατακουζίνας με σάρκα και οστά.