Προεκλογικές δημοκρατικές ευαισθησίες και νεοναζί

Η προεκλογική περίοδος είναι πάντα μοναδική σε υποσχέσεις - όλοι οι υποψήφιοι ξεχειλίζουν από ένα σωρό ευαισθησίες - δημοκρατικές, οικολογικές... Οι θέσεις ενός κόμματος είναι σημαντικές δε λέω μα, όπως και σε πολλά άλλα θέματα, η πράξη είναι σημαντικότερη. Όλοι αυτοί που έχουν σοκαριστεί με την άνοδο της χρυσής αυγής, τι πραγματικά έκαναν για τους κατοίκους των υποβαθμισμένων περιοχών του κέντρου προ-προεκλογικα? (προσοχή - όχι προεκλογικά). Θα γράψω αυτά που θυμάμαι για αυτούς που διεκδικούν την ψήφο μας. Αν μου έχει ξεφύγει κάτι παρακαλώ διορθώστε με.

Να ξεκινήσω από δεξιά: Ο Καρατζαφέρης πρόσφατα καταδίκασε την χρυσή αυγή διότι ανακάλυψε πως πρόκειται για υμνητές του Χίτλερ και νεοναζί. Κάποτε βεβαίως, όταν ήταν ακόμη στη Νέα Δημοκρατία, τους προσκαλούσε να πάρουν μέχρι και υπουργείο (!) και τους χαρακτήριζε αγωνιστές (!!) Πρόσφατα υποψήφιος του ΛΑΟΣ φάνηκε σε φωτογραφία με λοστό και κράνος μαζί με χρυσαυγίτες, ενώ πρώην υπαρχηγοί της οργάνωσης έχουν αναφέρει πως η νέα δημοκρατία τους είχε βοηθήσει επανειλημένα (προκειμένου να μειωθούν οι ψήφοι στο ΛΑΟΣ). Οκ θα μου πείτε τι περιμένεις.. Ξέρω και γω? Λίγη ειλικρίνεια και τσίπα ίσως? Πως δεν είναι θεμιτό να υποστηρίζεις νεοναζί προκειμένου να “χτυπήσεις” το αντίπαλο κόμμα? Τέλοσπάντων - το μυαλό μου και μια μπύρα - πάμε παρακάτω.

Ο φοιτητής που δέχτηκε την επίθεση

Ας δούμε το “κέντρο” - που μαζεύει ανθρώπους με δημοκρατικές ευαισθησίες (τουλάχιστον ψηφοφόρους). Πρώτα κάτι που έχει χαραχθεί έντονα στη μνήμη μου: Θυμάμαι πως είχα σοκαριστεί με την ανατριχιαστικά ψυχρή δήλωση του Ρωμαίου το 1998 (ήταν εκπρόσωπος τύπου του πασοκ), όταν μίλησε για “συγκρούσεις ακροκινούμενων ομάδων” - για να περιγράψει την επίθεση μιας ομάδας χρυσαυγιτών που παρά λίγο να δολοφονήσουν έναν φοιτητή, έξω από τα δικαστήρια, δίπλα σε μια διμοιρία ΜΑΤ. Η αδιαφορία για τις στενές σχέσεις της αστυνομίας με την νεοναζιστική οργάνωση υπήρξε μόνιμη - αποκαλυπτικό είναι το σχετικό αφιέρωμα του Βαξεβάνη, αλλά και η πολύ πρόσφατη φωτογραφία κουκουλοφόρου/ροπαλοφόρου νεοναζί (και συνδικαλιστή της ΕΘΕΛ) που στεκόταν δίπλα στα ΜΑΤ μπροστά στη βουλή(!).  Οι σχέσεις της χρυσής αυγής με την αστυνομία δεν επηρρεάστηκαν ούτε και απειλήθηκαν, παρά τα τόσα χρόνια του πασοκ στην εξουσία. Δεν υπήρξε ούτε καν προσπάθεια για κάτι τέτοιο, αφού η η βία των ακροδεξιών δεν είχε στραφεί ποτέ εναντίον τους - ίσα ίσα τα μαχαίρια τους στρεφόταν ενάντια στους διάφορους αριστερούς, αναρχικούς, ραστάδες (!) και μετανάστες. Μια άτυπη συμμαχία αδιανόητου κυνισμού - που κανείς από το πασοκ δεν κριτικάρει δημόσια, λόγω κομματικής πειθαρχίας που θα ζήλευε και η Παπαρήγα.

Δεν ανέφερα τίποτα για κάποια πρακτική δράση προς όφελος των κατοίκων του κέντρου από τους παραπάνω πολιτικούς χώρους γιατί απλούστατα δεν γνωρίζω καμία. Απολύτως καμία - εκτός και αν η συναυλία στον άγιο Παντελεήμονα με τον Νταλάρα μετράει ως βοήθεια. Σαν βγαλμένο από παράσταση του Πανούση - κι όμως αληθινό. Δυστυχώς δεν γνωρίζω για οποιαδήποτε σχετική δράση της “Δράσης” ή κάποιου άλλου φιλελεύθερου σχήματος. Η πεποίθηση πως χρειαζόμαστε λιγότερο κράτος δεν μπορεί να συνδυάζεται με απραξία και αναμονή “να βγούμε στην κυβέρνηση και να λύσει το κράτος τα προβλήματα”.  Είναι τουλάχιστον αντιφατικό.

Συνεχίζουμε την προ-προεκλογική βόλτα μας: Το ΚΚΕ ποτέ δεν πλησίασε τις γειτονιές του κέντρου από όπου ξεκίνησαν να τραβούν τη δημοσιότητα πάνω τους οι νεοναζί. Απαξιούσε να ασχοληθεί με τέτοια θέματα. Αφήστε που μπορεί αυτό να απαιτούσε την συνεργασία με τους “άλλους” αριστερούς (τα μίσθαρνα όργανα του κεφαλαίου).

Ποιοί βρέθηκαν στην πλατεία του αγίου Παντελεήμονα ή στη Βικτώρια στο κέντρο? Δε μιλάω για εμφανίσεις-φωτογραφήσεις πολιτικών όπως ο Αλαβάνος. Ρωτάω ποιοι βρέθηκαν εκεί για να κάνουν δουλειά - να καθαρίσουν την πλατεία, να μοιράσουν ρούχα στους πρόσφυγες, να επιχειρήσουν να ανακόψουν στην πράξη την αύξηση των ποσοστών των νεοναζί.

Δεν είμαι παντογνώστης, αλλά μπορώ να μεταφέρω ποιές είδα εγώ εκεί. Στην πλατεία Βικτώριας όπου στοιβάχτηκαν οι πρόσφυγες με τα γυναικόπαιδα αφού τους κυνήγησαν από τον άγιο Παντελεήμονα, είδα να μαζεύονται κάτοικοι και να καθαρίζουν τη πλατεία (με σκούπες, όχι ρόπαλα), να μοιράζουν ρούχα, να οργανώνουν προβολή ταινίας και να ψήνουν το βράδυ σουβλάκια μετά μουσικής(!). Ήταν κάτι ελάχιστοι από κάποια μικρά κομμουνιστικά κόμματα, συνιστώσες του σύριζα και της ανταρσύα. Είδα παιδιά από το “κυριακάτικο σχολείο μεταναστών” - εθελοντές που κάνουν αυτά που θα έπρεπε να κάνει το κράτος. Είδα επίσης τους “αλήτες αναρχικούς” από την Βίλλα Αμαλίας και από αλλού με τη σκούπα στο χέρι. Και κόσμο από τις γύρω πολυκατοικίες - αλλά και ξεκάρφωτος κόσμος που ήρθε να βοηθήσει. Παρά τις φοβερές διαφορές τους, ένα σωρό ετερόκλητοι άνθρωποι δούλεψαν μαζί, προσπαθώντας να κάνουν καλύτερη τη γειτονιά τους. Με μηδενική κρατική υποστήριξη.

Αυτά είδα. Οι δηλώσεις και τα καταστατικά είναι εύκολα και ανώδυνα. Η συνέπεια λόγων και πράξης κάτι διαφορετικό.